Anna Zeller, której narzeczony Bruno walczy na zachodnim froncie, pracuje jako pielęgniarka w przepełnionym szpitalu w Oldenburgu. Próbuje wspierać rannych mężczyzn. Wszystkim brakuje jednak nadziei. Iskierka optymizmu pojawia się podczas wizyty doktora Stallinga, dyrektora Czerwonego Krzyża. Zainspirowany widokiem owczarka niemieckiego, który prowadzi rannego w boju żołnierza, wpada na pomysł by trenować psich przewodników dla niewidomych weteranów. Anna przekonuje doktora, że chciałaby wziąć udział w szkoleniach psów. Niektóre z nich same są wojennymi weteranami, jak Nia - suczka z rannymi łapami. Anna przygarnia Nię i w sekrecie szkoli ją, wierząc, że ta stanie się jeszcze idealnym pomocnikiem dla odpowiedniego żołnierza. I wkrótce go odnajduje. Jest nim Max Benesch, oślepiony na froncie żołnierz z żydowskimi korzeniami.Max stracił nie tylko wzrok, ale także narzeczoną i nadzieję na bycie kompozytorem. Mimo całego swojego oddania podczas wojny, narastająca niechęć i fala anty-semityzmu dosięga i jego. Dzięki wsparciu Anny odkrywa na nowo miłość do muzyki. Do Anny dociera jednak, że konflikt przybiera na sile, i być może nie uda im się uciec przed wojenną zawieruchą bez szwanku.

Xirto wszedł do naszego życia, nieśmiało merdając ogonem. Tak twierdzi mama. Ale po kolei: mam na imię Ela, a nasza rodzina to rodzice, ja i pies. Jesteśmy zupełnie zwyczajni, jak wiele innych rodzin. No, może mama i Xirto wydadzą się wam trochę niezwyczajni, bo nigdy się nie rozstają. Poza tym straszne z nas gaduły! Ciągle opowiadamy mamie o tym, co widzimy. Moja mama również widzi, ale inaczej. Widzi, słuchając, dotykając, czując zapachy, zapamiętując. Ma też swoje "czworonożne oczy". Bo Xirto jest jej oczami! Z tej książki dowiecie się, jak wygląda codzienność osoby niewidomej oraz praca psa przewodnika. To prawdziwa lekcja samodzielności i pogody ducha wbrew przeciwnościom!